วารสาร

The ability to change the direction of movement in cricket. Factors related to
have several components to physical performance related to the ability to change
direction of movement which will be developed to be more efficient. The purpose
of this research was to study physical performance and the relationship between
physical performance and ability to change movement direction of Thai National
Cricket team players. By physical fitness test, the data were analyzed for the Pearson
correlation coefficient.
The results showed that Peak force, height, and peak power in countermovement jumps were negatively correlated with the ability to change direction of
movement peak force, height, and maximum power in Squat jumps were negatively
associated with the ability to change direction. Running times at 5 m, 10 m and 20 m
were positively correlated with the ability to change direction of movement.
Changing direction of movement. Strength of the dominant and non-dominant hand
muscle groups there was a negative correlation with the ability to change direction of
movement aerobic capacity. Anaerobic power and anaerobic ability was negatively
correlated with movement direction change ability at the .01 level of significance. In
conclusion, fitness training should focus on maximum power and peak power training
in counter-movement jumps and squats, 5m, 10m and 20m sprint training, agility
training, strength training of the dominant and non-dominant hand muscle groups.
Aerobic and anaerobic training it will help cricket players to improve their ability to
change direction of movement.

Due to the worldwide Coronavirus (COVID – 19) outbreak, ‘normal’ lifestyles have changed
to a new way of living (new normal), especially in educational institutions in which ‘normal’ and traditional teaching methods had to be adapted into a ‘new normal.’ In Thailand, educational institutions had to quickly adapt to this ‘new normal’ by implementing online teaching models for distance learning. This provided a challenge specifically for Physical Education and Instruction and Classroom Management, which has relied traditionally on in-classroom instruction and physical assessment and ability. However, in order for learning to be continuous and uninterrupted during the pandemic, the transition to and management of teaching physical education online meant implementing a method of instruction that had never been seen before.
The challenge for teaching physical education online is how to instruct from a distance
and how to help students achieve academic objectives through online instruction. This article will illustrate the limitations, problems and obstacles in the management of online physical education instruction, as well as discuss its benefits and possible guidelines and solutions for future physical education online instruction models. Teachers, or specifically physical education teachers, should be encouraged and further educated about the use of technology as an additional teaching and learning resource and this article will also discuss the various ways to evaluate and assess physical education students performance through online instruction.
In conclusion, teachers should be aware of the key factor that makes both regular
and online instruction successful is the constant and continual interaction and engagement
between the teacher and the student, as this interaction alone is enough to create motivation and focus for the students success. As a result of successfully adapting to teach physical education online during the coronavirus disease 2019 (COVID – 19) outbreak, the online teaching model adapted as the ‘new normal’ will continue to remain as a method of instruction.

The purpose of this study was to examine the effects of core muscles training on strength
and speed of the 50 meters crawl stroke. The research sample is a group of 30 students from
The Institute of Physical Education Samut Sakhon Campus by using purposive sampling. Subjects were randomly selected and equally divided into groups based on strength and speed score. The
experiment group exercised core muscles through strength training, whereas the control group did not receive training. The core muscle strength training was used for the experiment group 3 days a week for a consecutive period of 8 weeks.
The strength and speed of 50 meters crawl stroke were measured pre – training and after
the 4th and 8th weeks of training. Data were analyzed by calculating mean, standard deviation and one – way analysis of variance with repeated measures. A Bonferroni post – hoc test was calculated with an alpha level of .05 for all statistical tests. Results indicated as follows:
1. Mean scores of core muscles strength and speed of 50 meters crawl stroke between
the experimental group and the control group were not different in the statistical significance of .05 level pre – training and after the 4th weeks of training. However, core muscle strength between the experimental group and the control group were significantly different at .05 level after the 8th week of training. And the speed of 50 meters crawl stroke between experimental group and the control group were not different in the statistical significance of .05 level after the 8th weeks of training.
2. Mean score of core muscle strength of both groups following the 4th week of training
was not significantly different. However, following the 8th week of training, the experiment group was significantly different at .05 level. There were no significant differences in the control group.

กีฬาเทนนิสมีการใช้สมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับทักษะ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับ ความเร็ว ความคล่องแคล่วว่องไว พลังกล้ามเนื้อ การทรงตัว การประสานสัมพันธ์ จําเป็นต้องมีวิธีการฝึกที่เฉพาะเจาะจง เพื่อให้ได้ผลที่ดี จึงมีวิธีการฝึกแบบแอนแอโรบิกทั้งระยะสั้นและระยะยาว โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา และเปรียบเทียบผลของการฝึกกระโดดเชือกแบบแอนแอโรบิกระยะสั้นและระยะยาวต่อสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับทักษะของนักกีฬาเทนนิสเยาวชน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาเทนนิสเยาวชนที่มีอายุ 14-18 ปี วิเคราะห์ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยภายในกลุ่ม ก่อนการทดลอง หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 3 และหลังการ ทดลอง 6 สัปดาห์ โดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ํา (One-Way ANOVA with Repeated measures) ทดสอบความมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัย พบว่า หลังการทดลอง 6 สัปดาห์ กลุ่มการฝึกกระโดดเชือกแบบแอนแอโรบิกระ ยะสั้นและกลุ่มการฝึกกระโดดเชือกแบบแอนแอโรบิกระยะยาว มีสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับ ทักษะ ด้านความคล่องแคล่วว่องไว พลังกล้ามเนื้อแขน การประสานสัมพันธ์ และความสามารถใน การกระโดดเชือก แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญที่ระดับ .05 เมื่อเปรียบเทียบก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มการฝึกกระโดดเชือกแบบแอนแอโรบิกระยะสั้น มีความคล่องแคล่วว่องไวและความสามารถใน การกระโดดเชือก แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนกลุ่มการฝึกกระโดดเชือก แบบแอนแอโรบิกระยะยาว มีความคล่องแคล่วว่องไว พลังกล้ามเนื้อขา การประสานสัมพันธ์ และ ความสามารถในการกระโดดเชือก แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ปัจจุบันปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมที่เกิดในการจัดแข่งขันกีฬาเป็นที่ยอมรับว่าเป็นสาเหตุหนึ่งที่กระทบต่อสิ่งแวดล้อมตั้งแต่การจัดแข่งขันระดับท้องถิ่นไปจนถึงมหกรรมกีฬาระดับชาติ ซึ่งความเข้าใจเรื่องนี้มีความสำคัญโดยเฉพาะกับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับวงการกีฬาโดยตรง การวิจัยนี้มุ่งศึกษาการตระหนักรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านกีฬาที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของนักศึกษามหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ด้วยสมมติฐาน 3 ข้อ คือ 1) การตระหนักรู้ด้านสิ่งแวดล้อมมีความสัมพันธ์กับทัศนคติที่เกี่ยวกับการสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านกีฬาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม 2) การตระหนักรู้ด้านสิ่งแวดล้อมมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านกีฬาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม 3) ทัศนคติด้านสิ่งแวดล้อมมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านกีฬาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม โดยใช้เครื่องมือการเก็บข้อมูล คือแบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติใน 4 ภูมิภาค จาก 10 วิทยาเขต ทั้งเพศชาย และหญิง ในช่วงเดือนตุลาคม ถึงเดือนพฤศจิกายน 2563 โดยใช้ตัวแปรอิสระ คือ การตระหนักรู้ด้านสิ่งแวดล้อม และทัศนคติด้านสิ่งแวดล้อม ตัวแปรตามคือ พฤติกรรมการสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านกีฬาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ผลการวิจัยสรุปว่า นักศึกษามหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติส่วนใหญ่เห็นความสำคัญในปัญหาด้านสิ่งแวดล้อม มีการตระหนักรู้ด้านสิ่งแวดล้อม ทัศนคติด้านสิ่งแวดล้อม และพฤติกรรมเกี่ยวกับการสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านกีฬาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมอยู่ในระดับมาก และมีความสัมพันธ์กันในทุกสมมุติฐาน และยังพบว่า นักศึกษามีทัศนคติที่ว่าการจัดกิจกรรมด้านกีฬาแบบปกติทั่วไปอาจเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อม โดยต้องการช่วยลดปัญหาสิ่งแวดล้อมด้วยการจัดกิจกรรมกีฬาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ ประสบการณ์ด้านสิ่งแวดล้อมยังส่งผลต่อการตระหนักรู้ด้านสิ่งแวดล้อม ทัศนคติด้านสิ่งแวดล้อมและพฤติกรรมการสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านกีฬาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม อาทิ นักศึกษาในภาคเหนือจะตระหนักถึงสิ่งแวดล้อมมากกว่าอีก 3 ภูมิภาคเนื่องจากอยู่ในพื้นที่ที่เกิดปัญหาหมอกควันบ่อยครั้ง โดยตนเองเคยได้ผลกระทบจากสิ่งแวดล้อมมาก่อน

Lumichrome, a major derivative of riboflavin, may exhibit pharmacological activity against cancer cells. Riboflavin is a vitamin found in food, however, certain evidence has suggested its possible potentiating effects on cancer progression. Here, we have shown for the first time that unlike riboflavin, lumichrome can suppress lung cancer cell growth and reduce survival in both normal and anchorage-independent conditions. In addition, lumichrome induced apoptosis in lung cancer cells via a p53-dependent mitochondrial mechanism with substantial selectivity, shown by its lesser toxicity to the normal primary dermal papilla cells. The potency of lumichrome in killing lung cancer cells was found to be comparable to that of cisplatin, a standard chemotherapeutic drug for lung cancer treatment. With regard to the mechanism, lumichrome significantly upregulated p53 and decreased its downstream target BCL-2. Such a shift of BCL-2 family protein balance further activated caspase-9 and -3 and finally executed apoptosis. Furthermore, lumichrome potentially suppressed cancer stem cells (CSCs) in lung cancer by dramatically suppressing CSC markers together with the CSC-maintaining cell signaling namely protein kinase B (AKT) and β-catenin. To conclude, the present study has unraveled a novel role and mechanism of lumichrome against lung cancer that may benefit the development of the compound for management of the disease.